ژاپنی که بود، ژاپنی که هست

ژاپن، این شکست خورده از بمب تکنولوژی غرب، امروز به باز هم بپا خواسته با سرمایه فکر و فرهنگ و پول و قدرت اربابان همان تکنولوژی! این بت شرقی کپی برابر با اصل غربی‌اش، سالهاست که با پیشرفتهای علمی و تکنولوژیک خود دل د و دین از شرقیان ربوده است، آنقدر که ایرانی جماعت را به هوای زیارت این پدیده عجیب و غریب سر از پا نشناخته دسته دسته عازم اتوپیای(آرمانشهر یا آنتلانتیس فلاسفه غرب) یاکوزاها و شینتویستها و ساموراییهای تازه به دوران رسیده کرد.
البته این شیدایی هنوز هم هست و هنوز هم ایرانی خود را در بهترین حالت با ژاپنی مقایسه می‌کند، آن هم نه از موضع 
آن دوران گذشت و ایرانیها با کلی تجربه فرهنگی و روحی و روانی و حقارت و از خود باختگی فرهنگی به موطن خود بازگشتند اما چه بازگشتنی! که برای ملتی جنگ زده چون ایران چیزی جز این نیز نمی‌توانستند ارمغان بیاوردند! چشم و گوش بسته رفتند و دل و دین باخته و زخم خورده از حقارت و کوچکی در برابر ژاپنی بت پرست بازگشتند( وهنوز هم کسی به دنبال بررسی تبعات و تاثیرات مخرب این مهاجرت یکسویه به ژاپن نشد. ایرانی که با خروارها عقده و با جیبی پر از ین و دلار به کشورش باز می‌گردد چه خواهد کرد؟ و چه خواهد شد؟
رشد این محصول دورگه شرقی غربیاز زیر چتر قاچ سمی بمب هسته‌ای آنچنان بود که همه ملتهای شرقی و حتی غربی را انگشت به دهان گذاشت. کسی باور نمی‌کند این همان ژاپن وفادار به سنتهای اصیل شرقی باشد که اینگونه خود را در آغوش دشمن دیرینه‌اش انداخته باشد. 
البته ژاپن پاداش تسلیم بی چون و چرا شدن‌اش را از غرب گرفت. ژاپن از زیر خرابه های بمب هسته‌ای به یکباره به پا خواست سایه‌ پیشرفت‌اش را بر همه جای جهان گستراند. سالهاست که سایه سنگین این بودای مدرن فرهنگ و تمدن شرقی به مدد سحر و جادوی رسانه‌ به موفق‌ترین و برترین الگوی پیشرفت بشری تبدیل شده است. اما از دل این غول زیبای اقتصاد و صنعت و هنر و پشت پرده نقره‌ای دیوارهای پر زرق و برق رسانه‌ای آن، دنیایی کوچک و حقیر نهفته است. این کودک ناخواسته از پیوند نامشروع ژاپن بودایی بت پرست شرقی با تمدن خدا ستیز انسان پرست غرب به وجود آمده.  
این مولود نامشروع دو فرهنگ و تمدن الحادی و شرک آمیز، هر روز و با هر زلزله‌ای نقابهایش فرو می‌ریزد و از پشت سیمای نقره فامش چهره‌ای کریه نمایان می‌شود. این عروسک مصنوعی دست ساز دنیای غرب آرام آرام در حال پوست اندازی است. ریشه‌ها آرام آرام خود را نمایان می‌سازند. ژاپنی مست از قدرت علمی و صنعتی، هنوز هم باور نکرده که تاریخ مصرف این خدای جعلی نیز لاجرم به زودی به پایان خود خواهد رسید و باید به فکر چاره‌ای دیگری باشد! 
باید نشست و منتظر ماند و دید که پس لرزه‌های بمبی که زمانی فقط چند شهر ژاپن را لرزاند اکنون چگونه می‌خواهد همه هستی انسانی و اخلاقی ژاپن و ژاپنی را بلرزاند. ژاپنی که با پناه بردن به علم و تکنولوژی افسار گسیخته و با اتکاء به سرمایه‌های بانکداران آمریکایی و یهودی در تلاش بود تا از تلخی شکست جنگ جهانی فرار کند و عقده‌های تحقیر تاریخی خود را اینگونه فراموش کند. باید دید سرانجام  یکی از جلوه‌های با شکوه تمدنی متکی به  عقلانیت و اندیشه بشری و گریزان از دین و مذهب و خدا چه خواهد بود.